Hacı Bektaş-ı Veli, Kadıncık Ana, Abdal Musa ve Balım Sultan

Yesevilik, Haydarilik, Vefailik ve Kalenderiliği kaynaştıran Babai
hareketi kökenli Abdalan-ı Rum (Abdallık) hareketinin devamı olan
Bektaşiliğin kurucusu olarak kabul edilen Bektaş’tan dönemin resmî
kronikleri, hatta sûfî kaynakları bile bahsetmez. Ancak ne Mevlânâ
Celâleddîn-i Rûmî ne Yûnus Emre ne de Anadolu’da yaşamış başka
hiçbir sûfî onun kadar güçlü bir kutsallaştırmanın konusu olmuştur.
Kendisinden söz eden kaynakların en eskisi 1240’daki Babailer
Ayaklanması’nın manevi lideri Baba İlyâs’ın torunu Elvan Çelebi’nin
aile tarihidir. Ama burada çok kısa bir bilgi vardır. Hacı Bektâş-ı
Velî hakkında ikinci kaynak, vefatından yaklaşık yüz yıl sonra,
Mevlânâ Celâleddîn-i Rûmî’nin torunu Ulu Ârif Çelebi’nin emriyle
Ahmed Eflâkî tarafından kaleme alınan Menâḳıbü’l ârifîn adlı Farsça
eserdir. Bu eserde de Hacı Bektâş-ı Velî hakkında kısa bir pasaj
vardır. XV. yüzyılın sonlarına ait bir başka önemli kaynak ise yine
1240’ta Selçuklu’ya karşı ayaklanan Baba İlyâs’ın soyuna mensup bir
sûfî tarihçi olan Âşıkpaşazâde’nin Tevârîh-i Âl-i Osmân adlı
eseridir.