Mahpushane İçinde Mermerden Direk

Ayşe Hür "Covid-19 tehdidi altındaki 300 bin tutsak için infazda
eşitlik" talebi bağlamında Osmanlı'dan günümüze af tarihine
bakıyor. Ayşe Hür:" MÖ 403 yılında Atinalı General Thrasybule
geçmişte suç işlemiş 30 tiranı Atina’dan kovduktan sonra “geçmiş
şeyleri unutma kanunu” çıkardı. Bu kanuna Amnestia dendi.
Osmanlı’da affetme yetkisi padişaha aitti. Padişah tahta
çıktığında, sünnet veya düğünlerde, özel günlerde af çıkarırdı.
Böylelikle halkın sevgisini ve güvenini kazanırdı. Padişaha
tanımmış af yetkisi ilk kez 1858 Ceza Kanunu ile yazılı hale geldi.
1876’da tahta çıkan II. Abdülhamit, Kanun-i Esasi’nin 7. Maddesi
ile padişaha verilen af yetkisini sık sık kullandı. En geniş affı
ise tahta çıkışının 25.Yıldönümü olan 1901’de ilan etti. II.
Abdülhamit, 1895-1896'da kendisine karşı mücadele eden Ermeni
komitacıları; 1903, 1905 ve 1907'de ise Bulgar, Makedon, Yunan
komitacıları affetti.1933’te Cumhuriyet’in 10.Yıl şerefine
çıkarılacak affın 1926’da Mustafa Kemal’e suikast düzenlemekten
hapis yatan TpCF üyelerini kapsamasına karşı çıkanları Dahiliye
Vekili Şükrü Kaya “Onların affını Gazi Paşa rica etti” diye ikna
etti....."